άφησες
λήθη!... Εύθραυστα
της κόλασης
που πρόσφερε
το μαζί!... Δεν θα μιμηθώ
σε ησυχία
κόλασης επιβαρένουν
αβεβαιότητες!...
Με την ψυχή ανάμεσα
σε σκοτάδια
δεν θ’ αφήσω. Δεν θ’ αφήσω
στο μέτρο τους
κι αν κάτι συμβαίνει
σπουδαίο
σε φιλοφρονητική απάντηση
ματιές!...
Σε έλλειψη φωτός κι αν υπάρχει
αγκαλιά με τα μυστήρια
σε σκοτάδια!...
Δεν τις μετρώ.
Δεν ξέρω γιατί μα
με κύκλωνε.
Με κύκλωνε!... Στο φως της
Αναγνώριζα
το φως, το σφράγιζε
στο βλέμμα;!...
Ανάστατο, μα θεϊκό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου