[ Κατά λάθος]

Μανδρατζή -Ψιρολιολιου Φωτεινή

 Κατά λάθος

Αφήνω  το χαμόγελό μου στο κατώφλι του παράδεισου

και κρυφοκοιτώ  της ευτυχίας το χρώμα.

 Τα μανουάλια φωτίζουν την όψη της ,

λίγο  πριν αυτή  πέσει σε κώμα.

Ησυχία ανήσυχη..

Γαντζώνομαι απ τα αξιοπρεπή αετώματα

και βάζω μύτη , οσμή για να πάρω,

Πικρή μούχλα κι αναδουλειά στην  ατμόσφαιρα,

σαν να είδα,  το χάρο..

Φεύγω, χάνομαι, πέφτω σηκώνομαι,

 δύο γόνατα γρατσουνισμένα.

Ήρθα , είδα, τροχάδην και έφυγα,

Αυτός ο παράδεισος δεν κάνει για μένα.

Είδα  φιγούρες πολύ καθωσπρέπουσες,

 Βλέμματα ,  πάνω από κάθε υποψία.

Συκοφάντες , αγύρτες που γνώριζα , όλοι

τώρα μία ομάδα Οσία !

Ένα γύρω, παντού οι αμαρτίες στεγνώνουνε

κι αυτοί  με τα μούτρα , στο νέκταρ και  στην αμβροσία.

Μάλλον εδώ,  κατά λάθος θα βρέθηκα

μπερδεύτηκαν οι ετικέτες των θυρων.

Όλοι  οι άλλοι , γυρτοί , με τις  καρδιές τους αιμάσουσες,

ξεροσταλιάζουν σε ουρές ταλαιπώρων.

Ναι, εδώ είσαι σωστά,  μου φωνάζει κάτι μέσα μου

πρέπει δίχως άλλο , να το ξεφωνίσω

Θα χαρίσω  έστω , το ήμισυ του όλου μου,

μα τα θέλω μου , δεν θα χαρίσω.

Θα έχω κάνει ,  οικονομία  στα λόγια   μου,

να μπορώ την παριστάμενη ηθική , να  τους φτύσω.

Και μετά να γυρίσω στην κόλαση,

Tις αλήθειες που καίνε, ανυπερθέτως   ορθές να κρατήσω.