Ψαράδες

Τώρα, ποὺ φυσοῦν βοριᾶδες 

καὶ τὸ κῦμα εἶναι ψηλό, 

ἄχ! ἂς εἴμαστε ψαρᾶδες 

μέρα νύκτα στὸ γιαλό! 

Τ’ ἄσπρο κῦμα νὰ μᾶς λούζῃ, 

σκάζοντας στὴν κουπαστή, 

τ’ ἀγριοβόρι νὰ μᾶς τσούζῃ, 

κι ὅμως νὰ εἴμαστε ζεστοί. 

Νὰ μᾶς χαιρετοῦν οἱ γλάροι 

μὲ ζηλιάρικη κραξιά, 

νὰ μὴ φεύγῃ οὔτ’ ἕνα ψάρι 

ἀπ’ τὴν κάθε μας ριξιά. 

Ὅταν ράβωμε τὰ δίκτυα 

σ’ ἀκρογιάλι ἀμμουδερό, 

νὰ περνοῦν τὰ ἡμερονύκτια 

μὲ τραγούδια καὶ χορό. 

Κι ὅταν μᾶς κρατοῦν οἱ μπόρες 

μὲς στὶς λιμανοφωλιές, 

νὰ περνοῦμε λίγες ὧρες 

στὶς πτωχές μας φαμελιές. 

Γεώργιος Ἀθάνας

Αντιγραφή από: Αναγνωστικό Ε´ Δημοτικού  ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΛΟΚΑΘΗ  (Αθήνα 1964)