Βασίλης Κουστούδας: Δύο Ποιήματα

ΑΡΚΕΤΗ

Ποτέ δεν μου΄φθανε η ζωή
και πάντα περισσότερη ζητούσα

και μέσα της ολάκερος βυθιζόμουν
για να ζήσω

μα τώρα πια που δεν μπορώ
να την αναγνωρίσω

τώρα που χάθηκα
και χάθηκε και αυτή

τώρα που στένεψε και μίκρυνε
απ΄την θλίψη

τώρα που κρύφτηκε πικρά στην προσμονή

τώρα αξόδευτη στο χρόνο μου απομένει

και είναι πια νεκρή και αρκετή.

============================

Γιατί να υπάρχουμε
γιατί πονούμε

γιατί πεθαίνουμε
και τι θρηνούμε

γιατί να έρχεσαι
και κάθε βράδυ

κρυφά βλεπόμαστε
κρυφά αγαπιόμαστε
μες στο σκοτάδι,

με ένα φιλί του σπαραγμού
και με ένα χάδι,

κάθε στιγμή και κάθε βράδυ,

γιατί να έρχεσαι στον άδειον χρόνο
γιατί παράφορα γιατί ανώφελα

να σε ποθώ μέσα απ ’τον πόνο;