στὴν ἀνθοστόλιστη τοῦ ᾽Απρίλη γῆ,
μὲς στ’ ἀφρογάλανο τὸ κύμα,
μὲς στὴ ροδολουσμένη αὐγή.
Σὲ νιώθω στὶς νυχτερινές μου ὧρες,
ὅταν τῶν ἄστρων τὰ μυστήρια μελετῶ,
ὅταν μὲς στὶς οὐράνιες τὶς χῶρες
τὸ φωτεινό Σου θρόνο ἀναζητῶ.
Σὲ κάθ’ ἐπίσημη στὸ σπίτι μας ἡμέρα,
ἢ σὲ γιορτὲς ἢ σὲ χαρές,
ἢ σὲ σκηνὲς τοῦ πένθους θλιβερές,
Σὲ νιώθομε ἀνάμεσά μας σὰν πατέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου