Τα όνειρά σου
-τρελαμένα πουλιά-
που ψάχνουν μια πατρίδα.
Διστάζει η βροχή
-κρέμεται στα σύννεφα-
μη μελαγχολείς.
Βρίσκεται εκεί,
στέκει και με κοιτάζει
-η γάτα ξέρει.
Το παράθυρο
αυτή τη νύχτα –κι εγώ-
φως που καίγεται.
Δεν παίζω ποτέ
με τη φαντασία μου-
Ψάχνω μέσα της.
Δες τον ουρανό,
μοιάζει με τον ομφαλό
της γης- απόψε.
Σε περιμένω
-η άνοιξη ξανάρθε-
γιατί άργησες;
Ο χωρισμός μας
-νεκρό τηλεφώνημα-
στο ακουστικό.
Θρόισμα των φύλλων,
ξάγρυπνα νυχτοπούλια
-νύχτα σαν κενό.
Φάρος στη νύχτα
-η πυγολαμπίδα- που
αναβοσβήνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου