Πραγματικότητα / Σταύρος Βαρβέρης

Θέλω να σου γράψω,
πάντα σε έχω έννοια,

θέλω να μείνω μόνος απόψε.

Όχι από άρνησή σου,
μα με πιέζει το μεροκάματο αύριο,
ώστε δεν έφαγα καρδιά μου.

Έκοψα ένα μήλο,

κι έβλεπα μέσα στη νύχτα
το ουράνιο τόξο που ζύγωνε τον ύπνο μου..

Όπως αυτά τα αετώματα που τάζουν χρόνια στον αιώνα.

Θέλω μόνος να μείνω απόψε,
η έκσταση πάντα ερωτεύεται..

και οι ποιητές ποτέ σαν ταπεινοί δεν διεκδίκησαν την τελευταία λέξη.

Πάντα υπάρχει η πιο βαθιά ιαχή

κρυμμένη στον λάρυγγά τους,
,
Στο φευγιό τους, φορτωμένη με τα φέρετρα των νεκρών

κι η απαξίωση του κόσμου, δάφνες τους
τραγουδισμένες.

κάπου εκεί κρυμμένη η αλήθεια

ανάμεσα στον ήλιο και το φέρετρο, μας καρτερεί..αγέρωχη!