Ώρες
Όλη νύχτα ανοιγόκλεινε απ' τον αέρα
Οι γλώσσες της τρόμαζαν το παιδί
και αγρυπνούσαν τη γυναίκα
μαζί τα ψίχουλα και τα αιώνια ερωτηματικά
Με τα δόντια και με τα νύχια του
άρπαξε το θηλυκό και το ‘ριξε στο κρεβάτι
Ζεστό ψωμί στο στήθος της το πρόσωπό του, ενώ
κάποιοι συνέχιζαν να διαφωνούν
εάν η αλήθεια των πραγμάτων έχει μια φύση ή
εάν το δίκιο του ενός είναι το άδικο του άλλου
Παρα-ποίηση
-τη δική σου συνήθως -
με αλλότρια αμαρτήματα
εκείνων που φύγαν
ή εκείνων που ήταν
η διαφορά
ή το διαφορετικό
χωρά αντίστοιχα
στο υπόλοιπο της πράξης
ή στο περιθώριο του κόσμου
είναι μια κάποια λύση
κείνοι που σε παραποίησαν
ήταν έξω από σένα
και κυρίως αθώοι
Ανάταση
όμοιες με εκείνες
που σου χάραξαν στο μέτωπο
λίγο πριν την εκούσια θυσία
όμοιες με τα λαβωμένα,
απ' τα χέρια ενός παιδιού,
φτερά μιας πεταλούδας
Ρωγμές
ακαθόριστες,
που ασελγούν στης γαλήνης τα σώματα,
που ραπίζουν σπερματικές διαθλάσεις
στην ανοργασμική πλέον ακοή σου
Ρωγμές
στις αισθήσεις που φύλαξες
για τον έρωτα μιας καταδότριας νύχτας
Κι η ψυχή σου
ως και η μικρή ψυχή σου
δε χωράει σε ορίζοντες,
μα υπομένει γενναία
το τραχύ των ρωγμών
Κι εκείνο της πεταλούδας το πέταγμα
ματαιώθηκε πάλι
«Ρωγμές στο ανέφικτο» 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου