Το πάθος μας,ξεδιάντροπα γυμνό
Μέσα στις νιώτης μας τη λάβα,
Αλάξευτα κορμιά κ'ανέμελα,
Βρεθήκαμε σφιχταγκαλιά,
Πανω στην πίστα της αβύσσου
Χορεύοντας αλόφρονα στα βράχια.
Κατω απ'τα λυτά σου τα μαλλιά
Το μέτωπο, ρυτιδωμένη θάλασσα,
Χαρα μαζεύεις στο βυθό
Αναμοχλεύεις της ζωής μας το ναυάγιο.
Των πόθων σου την αντηλιά.
Την αξόδευτη Ζωή που 'ξώκοιλα
Πάνω στα φουρτουνιασμένα πάθη μου.
Το σκαρί που μ'εμπιστεύτηκες
Με την υπόσχεση πώς θ'άλαζα τον κόσμο,
Μαζί και το φεγγάρι,
που μας χάζευε ανάποδα...
Π. Φ. Σαρδέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου