Κοχύλι εγώ, καλέ μου, βότσαλο εσύ
στης θάλασσας τα κύματα.
Ένας γλάρος βλέπει από μακριά
ό,τι περάσαμε, καλέ μου, ό,τι ζήσαμε.
Βλέπεις, η θάλασσα είναι σκληρή,
γεμάτη χοντροκομμένο αλάτι.
Βότσαλο εσύ, εγώ κοχύλι,
μαζεύω στάλα στάλα την αλμύρα της
καλέ μου, καμιά σταγόνα να μη χαθεί
αυτό το γαλάζιο της να μη λερωθεί...
Το άσπρο των κυμάτων να μη χαθεί.
Βότσαλο εσύ, κοχύλι εγώ.
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ-ΒΕΛΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου