ο κ. Λεονάρδος με συμβουλεύει πατρικά:
κάπως έτσι ξεκίνησα και γω.
Κρατείστε αυτή τη στήλη του περιοδικού
ακόμη κι αν δεν παίρνετε δραχμή.
Και να θυμάστε
Τον κριτικό όλοι τον κολακεύουν.
Να επαινείτε όσο μπορείτε τους φτασμένους,
όλοι τους είναι ευαίσθητοι
στην υστεροφημία.
Μην παραδέχεστε ανοιχτά τον κάθε λογοτέχνη,
εκτός κι αν κάτι τέτοιο
Βοηθά στην αναρρίχησή σας.
Και μη φοβάστε
βαδίζοντας με σχέδιο
καλιεργείστε τις δημόσιες σχέσεις σας.
Κανείς παιδί μου,
δεν γίνεται αμέσως διάσημος.
Μ’αυτόν σας όμως τον αδέκαστο αγώνα,
θα δείτε πως στο τέλος
σας περιμένει η καθιέρωση,
Οι χορηγίες κι οι βραβεύσεις.
θα εκλιπαρούν τον έρωτά σας.
Δίνω μια συμβουλή στην Άρτεμη.
«Σκέψου καλά
Αυτό το προξενιό της μάνας σου,
έπιασες τα τριάντα, καιρός να μπαλωθείς.
Οι έρωτες με ποιητές δεν βγάζουν πουθενά.
Είναι σαν ν’αποθέτεις τις ελπίδες σου
σε καραβάκια χάρτινα
κι εκτρώσεις
κι άσκοπες συζητήσεις
γύρω από το ύφος του Ελύτη.
Βάλε κι ένα σωρό λογομαχίες
πάνω στις θέσεις της Αριστεράς.
να φύγεις απ’το καταραμένο αυτό
σινάφι των λογοτεχνών.
Και μη διστάζεις άλλο».
Καλώντας με,
ηδονικά χαλαρωμένη,
μέσα στην κρεμ μπανιέρα της,
επέμενε,
το πείσμα της σχεδόν παιδιάστικο-
να συζητήσουμε
για τη "Διαλεχτική της Φύσης"
Όμως ο τρόπος της,
αυτή η ράθυμη φωνή,
έλεγαν σ' άλλη γλώσσα:
"Ποιά επανάσταση μας έφθειρε;"
Για μια στιγμή στάθηκα δίβουλος,
"Τι ν' απαντήσεις τώρα;"
Ύστερα μπήκα στο νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου