Όταν είσαι πέτρα παγερὀς δἰπλα μου,
θυμάμαι την κουβέντα του μάστορα βορειηειρώτη
"να μάθεις να μη φοβάσαι να μη λυπάσαι την πέτρα,
όσο τη σπας, αυτή ομορφαίνει".
μου έλεγε κοφτά-με τέχνη
καθώς χτυπούσε το σφυρί ταιριαστά με τα νερά της
πλημμύριζε φως το πρόσωπό του
μόλις έλαμπε η πέτρα σκασμένη στα χέρια του.
Πού θα μου πάει;
Αφού εμπλεξα μαζί σου, θα την μάθω την τέχνη,
θα βρω τα νερά σου-
θα λάμψουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου