Έτσι την ένιωσα τη θλίψη των ανθρώπων.
... Ένα δείλι, σαν περπατούσανε σκυφτοί στο πεζοδρόμι,
είχανε στη μορφή τους, στις κινήσεις, έναν τρόπο
περίλυπο, γιατί στενοί οι δρόμοι,
σα να τους έφραζαν, και μάκραιναν μπροστά τους,
μάκραιναν, σα να ’ταν χωρίς άκρη...
και καθώς έσερναν βαριά τα βήματά τους,
από τα μάτια τους σα να ’λειπε το δάκρυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου