Των κρύων και θολών νυχτών
Του ακύμαντου ουρανού και των θλιμμένων άστρων
Κι ας κατοικώ κάτω από το βυθό της θάλασσας μαζί με κάτι
προδομένα πεφταστέρια.
Αργά κάθε απόγευμα σκαρφαλώνω σ' ένα βράχο
Από εκεί αγναντεύω μακριά
Αυτό το είδος που ο κόσμος μου ονομάζει
Άνθρωπο
Και πλάθω τις καλύτερες ιστορίες γι' αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου