ΕΠΑΙΝΟΣ από ΒΡΑΥΡΩΝΙΑ 2015
Αν λησμονήσουμετην ποίηση της Σαπφούς και του Ομήρου, την γνώση
του Ηράκλειτου και του Δημόκριτου, την Δόξα του Λεωνίδα και του Περικλή,
του Ηράκλειτου και του Δημόκριτου, την Δόξα του Λεωνίδα και του Περικλή,
Αν λησμονήσουμετην Αθήνα, το Βυζάντιο και τη Βεργίνα, τα λευκά ξωκλήσια
της Παναγιάς, την οικειότητα του ατείχιστου ουρανού,
το κάλεσμα της πάναγνης βροχής,
της Παναγιάς, την οικειότητα του ατείχιστου ουρανού,
το κάλεσμα της πάναγνης βροχής,
Αν λησμονήσουμεΤα τραγούδια, τα ανδραγαθήματα και το αίμα
και τις αφόρητες πληγές του Μακρυγιάννη,
και τις αφόρητες πληγές του Μακρυγιάννη,
τότε τίποτα δε μπορεί να αναστηθεί σε τούτο
τον αμνημόνευτο τόπο…
τον αμνημόνευτο τόπο…
Άπορη κι αποθαρρυμένη η πατρίδα δεν θα έχει μήτε
μια μπουκιά ψωμί να μας δώσει ν’ αποζήσουμε,
μήτε μια σταγόνα βρόχινου νερού να σβήσουμε τη δίψα μας…
μια μπουκιά ψωμί να μας δώσει ν’ αποζήσουμε,
μήτε μια σταγόνα βρόχινου νερού να σβήσουμε τη δίψα μας…
Τα κάστρα και οι δρόμοι θ’ αδειάσουν από φωνές
και θα διαβούνε οι βάρβαροι…
Για να λεηλατήσουν του ήλιου το φως, για να τρυγήσουν
τα λιόδεντρα και τ’ αμπέλια, για να εξορίσουν την ελπίδα
και τα όνειρα…
και θα διαβούνε οι βάρβαροι…
Για να λεηλατήσουν του ήλιου το φως, για να τρυγήσουν
τα λιόδεντρα και τ’ αμπέλια, για να εξορίσουν την ελπίδα
και τα όνειρα…
Και δε θα υπάρχει μάνα, αδερφός ή σύντροφος
ν’ αντισταθεί… Και τα παιδιά, γυμνά, θα τριγυρνάνε
μέσα στα χαλάσματα γυρεύοντας μια σπίθα αληθινής φωτιάς…
Και θα ‘ναι δούλοι αλευτέρωτοι σε μια παρηκμασμένη πολιτεία,
ν’ αντισταθεί… Και τα παιδιά, γυμνά, θα τριγυρνάνε
μέσα στα χαλάσματα γυρεύοντας μια σπίθα αληθινής φωτιάς…
Και θα ‘ναι δούλοι αλευτέρωτοι σε μια παρηκμασμένη πολιτεία,
Αν λησμονήσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου