του αιγαίου
βλαστίζουν όνειρα,
στα μάτια της νύχτας
το πυροφάνι
σκάει χαμόγελα,
τη στοιχειωμένη μνήμη
φιλούν ηχηρά
να ξυπνήσει,
που ανασταίνει μύθους,
δάχτυλα-κρίνα,
δεητικά αγγίζουν
των ταπεινών τα μυστικά,
στα αχτένιστα μαλλιά τους
τυλίγουν ονειροπόλημα,
έλα να πλεύσουμε
πάνω σε όστρακα.
η σιωπή να γίνει άρια
και η αγάπη μας
ατέλειωτος ουρανός
το κάθε παραμύθι να είναι
παράδεισος και ο άνεμος
φλύαρος να σε θωπεύει
κι εσύ να ριγάς
υψωμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου