Γιατί ακόμα.../Χριστίνα Γαλιάνδρα

 Είπα θα γράψω Ποίηση... 

 Μου πήραν το χαρτί. 

 Βρήκα άλλο αλλά μου το πήραν ξανά.. 

 Μαζί και το στυλό μου. 

 Άρχισα να γράφω σε μάντρες. 

 Μου πήραν τις μπογιές και έκρυψαν τους τοίχους. 

 Τους είπα πως τα στοιχάκια μου θα τα τραγουδάω και 

 απαγόρευσαν την μουσική... 

 Τότε...Κλείδωσα τη ποίηση στο πιό κρυφό μέρος 

 μέσα μου με μιά βαριά κλειδαριά,

μη μου την πάρουν κ αυτή... 

 Ώσπου ήρθες εσύ... 

 Κι άρχισαν να ξεκλειδώνονται χρυσοκέντητα 

 γράμματα..που τα χελιδόνια 

 θα τα πλέξουν σε λέξεις και σα στεφάνια 

 θα στολίσουν τα μαλλιά σου , αόρατα ! 

 Να μη στα πάρει κανείς... 

 Γιατί ...ακόμα...οι άνθρωποι κυνηγάνε τις λέξεις... 

 Είτε για να κρυφτούν είτε για να ξαναβαφτιστούν πάλι 

 άνθρωποι...