λίγο Θεό!...
Να επεξεργάσω
τα μακριά μου όνειρα
να προκαλώ
τα ξεχασμένα.
Ωχ!.. Αυτά! Αυτά
Τα νοσηρά
Λένε…
Πως δεν φορτώσανε
ούτε ακούμπησαν
μαζί, κρεμάσαμε
καταπονούν
πάντα για μας μόνον!…
Τα κουρασμένα
έμειναν
στις προδομένες
προσευχές, ξανά…
μακριά
με τα ανθρώπινα
τοπία πάντα...
υγιείς, όχι αυτό
το λυρικό, τραγούδι
του σήμερα!…
Τραπεζικό, το ψεύτικο
της προσευχής
δεν αντιδρά!…
Με τον θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου