Τάσος Ισαάκ -Σολωμός Σολωμού / Ρεΐζης Περικλής

Πάντα οι δειλοί τη σύνεση

σοφία θα ονομάζουν

θα βρούνε λέξεις, όμορφες

για να μας ξεγελάσουν

ΗΑμμόχωστος θα χάνεται

έρμη κι ορφανεμένη

κάποιου παραμυθιού κλωστή

στο χρόνο ξεχασμένη

Της λήθης πίνουμε νερό

κι όλο μιλάμε γι' άλλα

μα Σολωμό και Ισαάκ

εγώ πως να ξεχάσω

Τώρα μιλάμε για Ευρώ

τα δειλινά για μπάλα

η Αμμόχωστος εξόριστη

στων λογικών τη Φάρα...

Το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ λιγόστεψε

όνειρο που ξεφτίζει

λίγοι μείναν παράξενοι

η ματιά τους να δακρύζει

Της Αμμοχωστου γιασεμιά

άρωμα μην σκορπάτε

λείπουνε Τάσος-Σολωμός

ποιος να σας εμυρίσει;

Αυτοί μονάχα θα ζητούν

ιστό για να καπνίσουν

τσιγάρο ανάβουν σέρτικο

και Λεύτεροι χορεύουν...

Το ποιημα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του...Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού