Χριστόφορος Λιοντάκης (βιογραφικό σημείωμα)

Γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης και σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Σορβόννης, στο Παρίσι. Εμφανίστηκε στα γράμματα με την  πρώτη συλλογή ποιημάτων το 1973.

Το 2000 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή ποιημάτων του Με το φως που δημοσιεύθηκε το 1999. Επίσης, για την ίδια συλλογή ποιημάτων έλαβε το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω. Το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού του απένειμε το μετάλλιο του Ιππότη της Τάξεως των Τεχνών και των Γραμμάτων, ενώ ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το Λογοτεχνικό Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης. Το 2012 έλαβε για το ποιητικό του έργο, το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.

Πέθανε στις 26 Ιουλίου 2019

Ποίηση

·         Το τέλος του τοπίου, 1973

·         Μετάθεση, 1976

·         Υπόγειο γκαράζ, 1978

·         Ο Μινώταυρος μετακομίζει, 1982

·         O ροδώνας με τους χωροφύλακες, 1988

·         Με το φως, 1999

·         Αθηναϊκό μειδίαμα, 2009

·         Στο τέρμα της πλάνης, 2010

·         Εικόνες που επιμένουν, 2012

Πεζογραφία

·         Νυχτερινό γυμναστήριο, 1993

Μεταφράσεις

·         Αρμάνς (Armance), του Σταντάλ, 1978^[5]

·         Οι τάφοι της Ραβέννας (Les Tombeaux de Ravenne), του Υβ Μπονεφουά 1981

·         Ο σκοινοβάτης, του Ζαν Ζενέ, 1986

·         Μια εποχή στην Κόλαση (Une Saison en Enfer), του Αρθούρου Ρεμπώ, 2004