Πέλαγος των πολιτισμών ακτινοβόλο.
Πνεύματος μήτρα, ήλιων ψυχή,
πηγή διάνοιας, φωτιά η ζώσα.
Σπέρμα πλανώμενο ελληνικό,
φως γαλανό, υγρή πατρίδα,
τα μάτια μου παιδί
σαν πρωτοάνοιξα
εσένα είδα.
Γητειά
Χέρια απαλά,
σεντόνια λευκά,
στον ήλιο απλωμένα.
Μάτι ααστρικά,
της νύχτας φωτιά,
διαμάντια αναμμένα.
Αγάπης γητειά,
φιλιά ερωτικά,
στην άμμο σπαρμένα.
Η παπαρούνα
Σαν παπαρούνα τρυφερή τον ήλιο μόλις είδε,
έτσι κι εγώ ζαλίστηκα στον δρόμο όταν σε είδα ένα πρωί.
Σκίρτησε ξαφνιασμένη η καρδιά και ζωντανή όσο ποτέ σε ζήτησε.
Η παπαρούνα η νεαρή με άκουσε κι από ντροπή, κοκκίνισε
Προδοσία
Μάζεψα τα αίματα από πάνω μου
κι άνοιξα δρόμο κόκκινο,
για να τον περπατήσω.
Λύτρωση έγινε η προδοσία σου,
από μηχανής Θεός!
Τώρα αγαπώ το ύστερα,
που με προκαλεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου