(Στο άδειο βλέμμα της συνήθειας )
ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ...
'Σ'
εγκλωβισμένα νερά ταξιδεύεις
κι
αναρωτιέσαι γιατί δεν είναι θάλασσα'
Λ.Ζ.
(Στο άδειο βλέμμα της συνήθειας )
Πώς να ζητήσεις απ' το φίδι να γενεί αετός;
και ν' αποχωριστεί το χώμα του;
Πώς να ζητήσεις απ' το βαθύ σκοτάδι να
δώσει χώρο
σε μια αχτίδα φως;
Κι από το βολεμένο νου να δώσει τόπο
σε μια σπιθαμή ελευθερία;
Ίδια περπατησιά και μαθημένοι δρόμοι στο
κατόπι
Πώς να πατήσεις νέα μονοπάτια
και καινούργιους δρόμους;
Σκουριά και φαγωμένα τα γρανάζια της
μηχανής
Και γερασμένοι οι επιβάτες
Oι καημένοι ...
Aνυποψίαστοι και υποψιασμένοι
Αναμενόμενο και θλιβερό το έργο σ' επανάληψη
...
Χίλια μίλια μακριά η θάλασσα
Γύρω μονάχα λίμνη
Κι ούτε ένα βότσαλο να την ξυπνήσει
Λ.Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου