ΕΣΥ ΧΡΟΝΕ / Γιάννης Φιλιππάκης

Ήρεμος,αδιάφορος και απαθής...
Εσύ που διαστέλλεις της ψυχής
τους Ευκλείδειους χώρους.
Εσύ που λυγίζεις το όραμα
και την αγάπη μικραίνεις,
καθώς ο Προκρούστης γιγαντώνει
το άδικο.
Ας λογομαχούν Θεοί και σοφοί
για το Ρει και της ιστορίας τον Ρου !
Τα χείλη των ανθρώπων καμπύλωσε
να λάμψει του ήλιου χαμόγελο,
από το απειροστό σου κβάντο
να γεννηθεί της αγάπης το άπειρο.
Εσύ που λιώνεις τους πάγους
και Ατλαντίδες καταποντίζεις,
που δίνεις μιλιά να ρωτούν οι γοργόνες
<<Αν ζει το Μέγα >>.
Μην αφήνεις τους ποιητές ολομόναχους
να γράφουν με γάντι φεγγαριού
και να κωπηλατούν στης δικαιοσύνης τις φλέβες.
Στα ορθάνοιχτα χέρια μας
κομμάτια ουρανού ελεύθερα,
να ιδρύσουμε αποικίες του ήλιου
χωρίς φυλακές της ιδέας των άστρων,
χωρίς στόματα φόβου κλειστά,
χωρίς κάλπικους τήβεννους δικαστών
και κισσούς που πνίγουν την όραση ...
Με του Ομήρου τα ματια,
γύρνα πίσω
να δεις την χώρα μου
που για μια χούφτα ήλιου
κορφολογεί τα σύννεφα .

Α΄ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΙΗΣΗΣ που διοργάνωσε η ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ με θέμα: Ο κόσμος μας στη θεωρία του χρόνου (παρελθόν - παρόν = μέλλον)