χέρια που τρέμουν και ζητούν κουρέλια και τον οίκτο
από βιασύνες που περνούν πατώντας άδειες σύριγγες
με αίμα και σκόνη θάνατο χυμένο μες στις φλέβες.
Άστεγοι δρόμοι στη σειρά,τετράγωνα της νύχτας,
χτισμένα με χαρτόκουτα και βρώμικες κουβέρτες,
ξέφτια ζωής,μπαλώματα ραμμένα με τον φόβο
ζωές στεγνές από χαρά στην άκρη πεταμένες.
Των λεωφόρων η βοή στο ξύπνημα της μέρας
σκεπάζει με βαρύ παλτό της νύχτας της ρυτίδες,
μα δεν σκεπάζει το γυμνό της σώμα που ανασαίνει,
άθλιους,εγκατάλειψη,σκόνη θανάτου κι'αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου