της ομορφιάς
τα ξημερώματα, σύμπαντος
εξιστορώ
υποστηρίζοντας το φως;
Ισότητας
μας σκορπά, μια διήγηση
διαλευκάνω
σε ιεραρχική άρνηση
σβήνουν
τα ίχνη σου, κυκλώνες
τρεμοφέγγουν
ερεθιστικά της εικόνας σου
αδιευκρίνιστα
παρασύρουν σαν αδίκημα!
Επιδιώκεις
συμμαχίες, συνεργάζεσαι
δε συμφωνώ
δεν συμμαχώ, του υπερβολικού
γνώσεις
γνέφει..., το σώμα σου;
Ανυπάκουο
σε λάμψεις, αποτρεπτικές και
οι στιγμές που
εφοδιάζεις με πλησιάζουν
σαν παλιά
πολιτεία του ανέλπιστου!
Μη ξυπνάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου