Σαν το γεράκι χάθηκε μι’ αγάπη στο λιμάνι,
μπροστά έχει τον άνεμο, ξοπίσω χελιδόνια,
τριγύρω όλα εχθρικά, όπου το μάτι πιάνει,
σταλάζουν στην ψυχούλα της πικρία και διχόνοια.
Σαν το γεράκι χάνομαι όπου βρεθώ μακριά σου,
όλα με βλέπουν σαν εχθρό και με κοιτούν σα ξένο.
Το μέσα μου όλο λαχταρά τα μάτια, τα μαλλιά σου
και τριγυρνώ στις ερημιές αγρίμι αποδιωγμένο.
Βράκες εκεί οι άγγελοι φορούν και ρίχνουν δίχτυα
και κουβαλούν οι αγέρηδες μνήμες κι αρώματά τους,
τέντες, ν’ απλώνει η θάλασσα στα ερωτικά ξενύχτια.
Και τα γεράκια ευπρόσδεκτα νιώθουν σε τέτοιους τόπους.
Σε ένα πευκοκλώναρο κουρνιάσαν στα φτερά τους
και δυο βραδιές ξεχώρισαν τον πόνο απ’ τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου