Πιστός φρουρός πίσω από κάγκελα,
με ψάθινο καπέλο η αρβύλες,
είτε εφορμάει, με την σπάθα του την ξύλινη
τρυπώντας των δαιμόνων του φοβίες
είτε απομένει απαθής, ν’ αφουγκράζεται
εκείνα τα κρυφά, που λέει ο τοίχος
ωστόσο, στην βολή του αν ταράζεται
μούντζες σκορπάει, η βρισιές, αδιακρίτως.
Μιλιούνια γύρω διαρκώς τ’ ανομήματα
τροφή εγκλημάτων, με την ματαιοδοξία,
στην έχθρα βάζουν ολομέταξη αμφίεση,
να δείχνει νύφη, τυλιγμένη μεγαλεία…
μα ευτυχώς, στον άδειο κόσμο του
κάτι του λέει, για τρελός, να μην περνιέσαι
μάθε την τρέλα την ωραία σου, να χαίρεσαι
γιατί οι παράφρονες, είν’ έξω, μην γελιέσαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου