Κρεμάσαμε τα αθλητικά μας παπούτσια, πάνω στο καρφί της πόρτας
και πετάξαμε τις ιδρωμένες φανέλες μας , στον σωρό με τα άπλυτα.
Δεν θα ξανατρέξουμε πια, σε φορτωμένα με αλαλάζοντα πλήθη, στάδια
με την καρδιά μας μεθυσμένη να πάλλεται απ’ την αδηφάγο προσμονή του θριάμβου...
..τέλος στις φιλοδοξίες και τους μεγάλους στόχους
... τέλος στο χιμαιρικό κυνήγι της δόξας...
........ μας αρκεί το χαμόγελο των απλών, ασήμαντων ανθρώπων
που με λαχτάρα, μας καρτερούν στα μικρά, ξεχασμένα λιμάνια...
Είμαστε
το παλιό σκουριασμένο βαπόρι
της άγονης γραμμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου