Περί Ομήρου Και της λέξεως «Ομηρος» / Σαλίβερος Νικόλας

Ομηρος.( λ)=Ο μέγιστος αρχαίος μας ποιητής,

Και τών ποιημάτων του πρώτος ερμηνευτής.

Ο ποιητής τών ποιητών,

δημιουργός Ιστορίας «Ηρώων τε και προδοτών»

Ο πρώτος, τον είπαν, παραμυθάς

Όμως τα «έπη» του είναι ,οίνος που «άχρι της καρδίας» μεθάς.

Οι ραψωδίες του «τω όντι»

Την ψυχήν συνεχώς ανατέλουν, «αμ’ηελίω ανιόντι»

O πρώτος του Επους ,της παλιότερης έκφρασης ηρωϊκής,

της Ιωνικής καλλιέργειας του «επικού κύκλου»,

της διήγησης, του λόγου κάθε ηρωϊκού στίχου.

Και ευτυχώς για μας τους απογόνους, φερνής μοναδικής

Διεκδικείται απο πολλές πατρίδες, μητέρες και πατέρες

Χίο,Αθήνα,Σμύρνη.......κι’ακόμα εκ χωρίου Τροίας,ονόματι Κεγχρέες.

Ομως προσηγορεύτηκε κυρίως Μελησιγενής,

παρά «Μελήτι ποταμώ» γεννηθείς.

Επομένως και αναμφιβόλως υπήρξε Ελλήν γηγενής.

Και έστω  «εν αμφιβόλω» η ύπαρξής του αν θεωρήθηκε

Από’τινες «Ιστορικούς» μισέλληνες και ιδιωφελείς.

Το μεγαλείο του «Ελληνος Ποιητού»παγκόσμια ανγνωρίστηκε.

=Εύκολη πούν’η κατηγόρια= ,δεν απαιτείται πολύς κόπος

«Ου σύ με λοιδωρείς,αλλά ο τόπος».

Γόνος Μαίονος πατρός και Ευμήτιδος  μητρός ,είτε άλλων γλυκοαιμάτων.

Τηλεμάχου του Οδυσσέως και Πολυκάστης του Νέστορος κόρης καλογεννούσας.

Και μυθικώς ενός Απόλλωνα τραγουδιστή και μιας  Καλλιόπης ,Μούσας.

Οι τελευταίοι,δικαίως του δοθήκαν για να μείνει στη γενιά των αθανάτων.

Ιλιάδα,Οδύσσεια..δεν ήταν τα μόνα μα τα μοναδικά.

Υμνοι Ερμού,Αμαζονία,Ιαμβοι,Κύπρια και άλλα διδαχτικά.

Του Αιγαίου ο Ουρανός τον σκέπασε στη γέννησή του

Και της Νιός το χώμα στη θανή του.

Νιότες γράψανε «εν τω τάφω τόδε το ελεγείον»

«Ενθάδε την ιεράν κεφαλήν κατα γαία καλύπτει,

ανδρών ηρώων κοσμήτορα,θείον Ομηρον»

Της γενεάς του ήρξε,...Αετός

Και πασών των γενεών...Σοφίας υετός.

Ομηρος  ( λ)=Κατα διάλεκτον Κυμαίων ,ο μη ορών=τυφλός

Γι’αυτό κατά αβέβαιη παράδοση ο Ομηρος  ήτο τυφλός.

Μα και κατά μεταφοράν στην όψη ηδονών της ύλης,ήταν τυφλός.

Στο ανθρώπινο μίσος και στα πάθη τυφλός.

Μα στην  <αλήθεια> της ζωής,ποτε δεν υπήρξε τυφλός.

Ομηρος  ( λ)=Πρόσωπον που δίδεται, έκών-άκων

ως Εγγύηση>Εχέγγυον>Ασφάλεια>Εγγυητής

Κι’έμεινε ό Ομηρος για πάντα Εγγυητής,

Ολύμπιος φανός,λόγου τεχνίτης πέρα κι΄από τη νήσο των Φαιάκων.

Ομηρος,άσχετον πως,γιατί και πότε τ’ όνομα δόθηκε στον ποιητή

Μα σχετική η ερμηνεία ,η ουσία και το βάθος.

Για κάθε σοβαρό παγκόσμιο και γνήσιο μελετητή,

<Και αν ακόμη, επι τούτου>δόθηκε το όνομα,δεν ήταν λάθος.