Ποιος ξέρει τι μεσ’ τη ζωή ακόμη το κρατεί!
Άταφο παραδέρνει
Μα κάτι αναζητεί.
Στο σιωπηλό το βράδυασμα στη μυρωμένη αυγή,
Τον κρίνο του αγναντεύει
Κατάχλωμο στη γη.
Του νεκρού κρίνου η μυρωδιά σα να ’ναι προσευχή
Πηγαίνει αργά στα ύψη
Μιας κόρης τη ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου