ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΠΕΤΡΟΚΕΡΑΣΑ
Φιλιά μου πετροκέρασα
αιμάσσοντα , φθονερά
Έτσι καθώς φυτρώνετε
στις παρυφές του πόθου
αφήστε με να οσμισθώ
την άχραντη ευωδιά σας
Είναι σκληρό να μη μπορώ
τουλάχιστον να σας ψαύσω
Ούτως ή άλλως η γλώσσα σας
με γραμμική ομοιάζει
Κι εγώ αγράμματος εραστής
πώς να σας ερμηνεύσω;
ΜΙΚΡΟ ΕΡΩΤΙΚΟ I
Είπα
θ' αφήσω το αποτύπωμά μου εκεί
εκεί στο μισάνοιχτο στρείδι
των χειλιών σου
άσπιλο μαργαριτάρι
να μαρμαρώνει τη μνήμη
αιώνια
ΣΙΣΥΦΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Βρεγμένοι δρόμοι
μιας κοιμώμενης πόλης
Οι λακκούβες προσχηματικές
Οι λογισμοί πριόνια
Οι πιτσιλιές της νύχτας
στο μεσοφόρι μου
Ο πόθος κατακερματισμένος
Η ομπρέλα υγρός λυγμός
Η καρδιά θρυμματισμένη
Ω. ! ασίγαστες σιωπές
και συ, ψυχή μου
των κεραυνών
και των Βεζούβιων
πώς αντέχεις να επωάζεις
έναν σισύφειο έρωτα
ΝΑ ΓΙΑΤΊ...
Να γιατί κάθε νύχτα
αλυσοδένω τα ρήματα
Να γιατί κάθε νύχτα
εχθρεύομαι τις παραλήγουσες
Γιατί π αιωνιότητα
τριγυρνάει αδέσποτη
κι αν πέσω πάνω της
χωρίς αντισώματα πια
θα μείνω αθάνατα
απελπισμένη
ΥΠΕΡΤΑΧΕΙΑ
Ταξιδεύω τη ζωή μου
με υπερταχεία
ανηλεούς κατεύθυνσης
Στο τελευταίο βαγόνι
υπνώττουν οι επιβαίνουσες
προσδοκίες
Τσάι καυτό πάνω σε ράγες
εαρινής ομολογίας
ήττας
Δυο περιστέρια αυτόχειρες
σε μετωπική ιδεολογιών
Ο ινδός απέναντι μου
βυθισμένος
σε ένα οξειδωμένο ροκ
Πόση ζωή ξυπόλητη
αντέχει
να κουβαλάει απόψε
ο συρμός
των 12 παρά πέντε
γκρεμούς ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου