Μύρινα
Σε τείχη σιδερένια
μέσα, τα χρόνια τ'ακριβά σου πέρασες.
Σκληρή φυλακή η
θάλασσα είναι, της νιότης τη χαρά την έχασες.
Επίμονο τ'όνειρο κάθε
βράδυ ερχόταν.
Η καλή σου, με τα
μάτια υγρά σε ζητούσε.
Στο ξωκκλήσι του βράχου
μονάχη περίμενε,
μα το πρέπει ,
αλυσίδα βαρειά, μακρυά απ' τη χαρά σε κρατούσε.
Με τη σκέψη, συχνά
στο νησί σου ταξίδευες,
τους γονείς και τ'
αδερφια σου με λαχτάρα αντάμωνες.
"Δεν αργώ, θα
γυρίσω" στη μάνα σου έλεγες.
"Την ευχή σου
και φεύγω" και ύστερα έκλαιγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου