Αγάπησα τον ποιητή / Πόπη Παντελάκη

Αγάπησα τον ποιητή που έγειρε στην πέτρα
κατάκοπος
να ονειρευτεί
Αγάπησα τον ποιητή που χόρεψε στη βροχή
ανυπόδητος
Αυτόν που γεμίζει νερό τις παλάμες
για να δροσίσει μάτια πυρετικά
και να ποτίσει τα πετεινά τ΄ουρανού
Που μετράει τ ΄άστρα τις νύχτες
και το πρωί στριμώχνεται στο λεωφορείο
του μόχθου
μαζί με τους εργάτες
Μα η ψυχή του λεύτερη πετά
πάνω από τη θάλασσα της ματαιότητας
Εκεί που τα πουλιά σμίγουν
στον αέρα ,
με φωνούλες χαράς
Ωσπου να σβήσει ολότελα ο πόνος
και ο χρόνος να ξεχαστεί