Κύπρος , το µαρτυρικό νησί της Αφροδίτης

του Αθανάσιου Γανίδη 

Ο αέρας σφυρίζει αµέριµνα µέσα στα όρθια κουφάρια

σκιές που σαλεύουν αθόρυβα σε µια έρηµη πόλη ξεχασµένη

η απουσία του χρόνου έντονα οδυνηρή

από τους αφρούς του κύµατος νοµίζω κάπου εδώ

πετάχτηκε η πανώρια Αφροδίτη

µα κι ο Αττίλας µε ορµή , να λίγο πιο πέρα , πότισε το χώµα µε αίµα ,

αίµα που κάλυψε όλο τον ιδρώτα , τους κόπους , τους αγώνες ,

όνειρα αθώων , όνειρα παιδιών .

Στο χάρτη µια πληγή που ακόµα αιµορραγεί

- θεέ µου πόσο ακόµα -

υποφέρεις χρόνια τώρα , χρόνια που γίνονται αιώνες ,

αιώνες σκοτεινοί .

Σκόρπιες εικόνες πετάνε στο µυαλό ,

αιχµάλωτοι να εκτελούνται εν ψυχρώ

- αγνοούµενους τους βαφτίζουν έτσι απλά για να ξεµπερδεύουν

µε θέµατα ενοχλητικά – στάβλοι µέσα σε εκκλησιές

και τυλιγµένη εσύ σε δυο σάβανα να θυµάσαι τα πάντα και να κλαις .

∆εν είσαι µόνη , ίσως και να το ξέρεις θαρρώ

κουράγιο κάνε µόνο και να θυµάσαι

πως ποτέ µα ποτέ δεν ξεχνώ .