της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη
Στέρεψαν οι
αξίες των καιρών
Τέλεψε η αμβροσία των Ολυμπίων
Του Προμηθέα η
προσφορά, τέφρα στα μάτια των λαών
Που
γέμισε τους λάκκους των πληβείων.
Στέρνες
ονείρων γέμισαν οι υποσχέσεις των πανό
Και το πολύ
φαΐ σκέβρωσε τις μασέλες
Ζαλίστηκε του
ανθρώπου το μυαλό
Όταν οι
λούστροι κούνησαν τις πλουμιστές κορδέλες.
Παραφροσύνης
μασημένες συνταγές
Είπαν οι
ρήτορες νεοφερμένης τρέλας
Σ’ απόμακρη
ηχώ φυλούσαν τις κραυγές
Που ‘βγαιναν
με το χάραμα της μέρας.
Κι εγώ που δεν
πιθύμησα πολλά
Φτωχό λυχνάρι
μες την νύχτα είμαι, που φέγγει
Τη σκοτεινή μου σκέψη, για να βλέπω πιο καλά
Το δράμα που
περνά η οικουμένη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου