Θαύμα θαυμάτων

 Αριστοτέλης Φράγκος

Πήρα βόλτα

τα μάρμαρα του ιερού βράχου

 Ο ουρανός

κουστούμι κυριακάτικο

κράταγε,

καιρού ίσο

Η πλάτη

των πνευμόνων μου

βαριά ανάσα

Η Ακρόπολη

μεσημεριανό ίσκιο

 Είπα να φωτογραφήσω

τον ενθουσιασμό μου

να θυμάμαι

Ωστόσο μετάνιωσα

 Να βλέπω τι; Εμένα;

Ένθετο ιεροσυλίας;

Ή το αέναο θαύμα θαυμάτων

γιουσουρούμ μπαξέ;

Θα κρυφτώ

δέντρο θα γίνω

ένα του δάσους

Αλί! Με τον τόπο μου

κάτι δεν πάει

Απαράλλαχτη περίπτωση

του Κρόνου