Ορατότης µηδέν

του Αθανάσιου Γανίδη 

3ο Βραβείο 4ου ∆ιαγωνισµού ποίησης και στίχου Βόλου 2009

Σαλπάρω µακριά

πάνω σε άγρια κύµατα θυµού

µε παντιέρα αγέρωχη

το αδιαπραγµάτευτο εγώ µου .

Πόρτες ανοίγουν και κλείνουν µπροστά µου

έλξατε , ωθήσατε , σύρατε

και προπαντός

η αίθουσα κλιµατίζεται

και πάω όλο µπροστά

µε ορµή ,

µε χαρακτηριστική σιγουριά .

Κόσµος µπαινοβγαίνει

κινείται γρήγορα , βιαστικά

η παρουσία µου κανέναν δεν ενοχλεί

µε τροµάζουν µόνο , τα σύννεφα

που αφήνουν ηχώ

στο µονοπάτι πίσω µου

και µ’ ακολουθούν ακούραστα

συνεχώς

πιστά σκυλιά ,

ορκισµένοι εχθροί του αφέντη τους

για πάντα εκεί

πολύ ψηλά για να τα διώξω

και ν’ αφήσουν επιτέλους

να µπει το φως στη σκηνή .

Κι εγώ σαλπάρω ,

σαλπάρω στο σκοτάδι ,

τα κύµατα σκίζω στα δυο

χωρίς αστέρια να φέγγουν ,

χωρίς σκοπό ορατό .