[Αυλαία ανοίγω κι ανεβαίνω]

...

σε μια σκηνή από καθρέφτες…

ενός θιάσου δανεικού...

κι ολόδικού μου!

Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς...

αυτό είναι μια προσπάθεια

ν' αφήσω κάτι δικό μου εκεί έξω...

να δείξω κάτι...

να σας πω.

Είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη ύπαρξη...

από τη γέννηση ως το θάνατο.

Εγώ ακολουθώ ιχνηλατώντας...

το παραμιλητό της διαδρομής...

Ευχαριστώ για τη θέαση!