Μέσα στη φτώχεια

του Αθανάσιου Γανίδη 

Μια τρώγλη έχει για σπίτι .

Λίγα ψίχουλα για δείπνο .

Κρεβάτι της το υγρό πάτωµα .

Έρηµη , χωρίς φίλους ,

δίχως εχθρούς ,

άγνωστη µέσα σ’ άγνωστους .

Κι όµως !

Κάποτε είχε φίλους ,

( φίλους καρδιακούς )

είχε λεφτά , είχε οικογένεια .

Τώρα σαν όνειρο

φαντάζουν όλα αυτά

στα µάτια της .

Μόνο µια ξέθωρη φωτογραφία ,

ενθύµιο της παλιάς καλής εποχής ,

κάτω από το προσκεφάλι της ,

µάρτυρας της ζωής της ,

ο µόνος

που της έχει αποµείνει .

Τιµητική ∆ιάκριση Ετήσιου ∆ιαγωνισµού του Κελαινώ 2008΄