Μοναξιάς άστοχα όνειρα / Σαλίβερος Νικόλας

                                             

Ενα πετράδι ακριβό (διαμάντι),

κλώτσησα , να το φυλάξω,

μην πέσει στην άπατη θάλασσα,

…..ένα μέτρο κοντά.

Επεσε όμως,

γιατί δεν σημάδεψα με ασφάλεια

και το χέρι μου βρήκε το κενό.

Στα όνειρο ο έλεγχος μηδενίζεται,

αφου το σώμα μένει κουφάρι.

+++

Ενα σανίδι παλιό (σάπιο),

εμπόδισε το βούλιαγμα.. το χαμό.

Ετυχε να περνά με το κύμα,

τη στιγμή που το πετράδι,

ανυποψίαστο έτρεχε να συναντήσει

την ύπουλη επιφάνεια του νερού.

…Δεν έπεσε στο νερό,

δεν χάθηκε ακόμα.

Η ελπίδα πιο ισχυρή στα όνειρα,

αφού μάνα είναι του ονείρου.

+++

Ενα αχόρταγο κύμα (πελώριο),

λες, γνωρίζει την αξία στο πετράδι,

όχι όμως και την αγωνία μου.

…..Ζητά το πετράδι,

ζητά ό,τι βουλιάζει.

Οπου και νάναι,σίγουρος τώρα ο χαμός.

Ο εφιάλτης πάντα είναι άπληστος

πάντα καταστρεπτικός

+++

Εγώ κοιτώ,μόνο κοιτώ και απορώ.

Ενας περαστικός ναυαγός (τυχερός)..

βλέπει το σανίδι…

και αρπάζεται να σωθεί…

Μιλάνε και τα όνειρα

Παλεύουνε και τα όνειρα

……..Τού φωνάζω…

<Εσύ ναυαγέ..>

..<Σώθηκες,Σώσε με..>

Μου επιστρέφει το πετράδι,

χαμογελώντας με νόημα ενοχής.

Δικαίου ενοχής

..<Σ’ευχαριστώ διαβάτη..>

Σαν τ’όνειρο ηρεμεί, ονειρολογώ

.. ..(Πρέπει να πάψω να κοιμάμαι μόνος).

  

                                        1975