τον κόσμο,
θυμάρια στις χωματερές, θα φύτευα
και δυόσμο.
Οι πόλεμοι σε μια στιγμή, θα τέλειωναν
για πάντα,
τον πλούσιο θά έκανα φτωχό ,για να μην
έχ' αβάντα
παραδείσους,
να μην ακούνε οι λαοί ,τις ιαχές
του μίσους.
Οι άνθρωποι μια αγκαλιά,ο ένας
για τον άλλο
κι όλη η γη μια ντισκοτέκ, χορός, ποτό,
τσιγάρο
τον Αδη
κι έξω θα έβγαζα στο φως, όσ' ήσαν
στο σκοτάδι.
Μια μέρα να ήμουνα θεός, θα φεύγαν
οι διαβόλοι,
άγιοι, αγγέλοι και λαός, μια
παρεούλα όλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου