ΝΑ ΠΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ / Τσελεπίδης Τηλέμαχος

«Και να θυμάσαι:

Eμένα θα αγαπάς

κι εγώ θα σ’ αγαπώ

όπου κι αν θα ‘σαι»

ΝΑ ΠΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ

Φεύγεις,

και πάς στην εξοχή,

εκεί που η φύση λεύτερη

κι ο νους καθάριος

κι η ψυχή ανάλαφρη.

Φεύγεις,

εκεί που το δροσαγέρι

κατεβάζει μηνύματα αγάπης

κι ανέμελη, σχιστόφρυδη,

περδικοστήθα κόρη,

θα αλαφροδιαβαίνεις

σε άλση σκιερά.

Φεύγεις,

αταξίδευτη παρθένα,

και πάς στη φύση την αγνή,

τον άσπιλο βουνίσιο αγέρα,

κοντά στα αηδόνια,

τα αγρολούλουδα.

Φεύγεις και πάς,

φορτίο θανάσιμης νοσταλγίας,

πάνω σε κρυστάλλινες

δροσοπηγές ηδονόχαρες,

πλάι στους γρύλους,

τα πουλιά, τους θείους Βορεάδες.

Φεύγεις, και πάς

στην ξεγνοιασιά,

μέσα στην ανάβρα

της παρθένας βλάστησης,

της Ηδωνίδας χώρας

που τόσο  την ποθούσες ...

Να πάς,

να πάς με το καλό