δε φεύγουν ποτέ...
ζουν μέσα μας
γιατί, εμείς θέλουμε να ζούνε...
Είναι εκείνα τα σπαρμένα κοχύλια
στις αμμουδερές παραλίες της ψυχής
και του Νου
καταλάμπουν στις παγωμένες ώρες
της μοναξιάς
και της οδύνης
Να μας θυμίζουν θές τις παρακαταθήκες μας
με την Αλήθεια τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου