Σειράδιο / ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Είμαι το κουρασμένο βήμα του αγρότη

του καπνεργάτη το καμένο πνευμόνι

του σοβατζή ο κουρασμένος ώμος

τ’ αλατωρύχου η θολή ματιά.

Είμαι το βήμα στα λασπωμένα τα χωράφια

Το φυντάνι που μπήγεται στο χώμα βαθιά

Ο ασβέστης που καίει τα κάστρα

Τ’ αλάτι που λιώνει σιδεριά.

Είμαι η άκρη απ’ το καμάκι που όταν μπει

δε ξεριζώνεται από τα σπλάχνα

είμαι τ’ αλέτρι, το τσαπί και το γενί.

Είμαι το ≪αμάν≫ το μεσημέρι στα ουζερί.

Εσείς οι ευλογημένοι του κόσμου ισώστε το κορμί στον ήλιο

τον δικό σας ήλιο.