Στη γειτονιά των τσιγγάνων
ένας έρωτας φτάνει.
Με χέρια γεμάτα μαλάματα
την καλή του ζητάει.
Μα το σώμα της λόγια δεν αγαπά.
Την πεθυμιά της θέλει να σβήσει.
Γι αυτό μέρες πολλές τον κοιτά.
Διαβάζει τα μάτια και το σώμα του.
Το πάθος φουντωμένο βάζει φωτιά στα σώματα.
Κι η θεία ώρα σήμανε.
Η έκσταση με νέκταρ κι ηδονή τους έρανε.
Τα δυο κορμιά αγγίζονται.
Η γη αναστενάζει.
Τα δυο κορμιά αγκαλιάζονται.
Ο ουρανός δακρύζει.
Τα χάδια τους δίνουν ζωή εκεί που έχει φύγει.
Ο έρωτας και η καλή μάς ραίνουν με σαγήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου