Απώθησα τη μοναξιά
που αυταρχικά με εξουσιάζει
και χάθηκα στης σκέψης το λαβύρινθο.
Περπάτησα στη σκιά του χρόνου,
το σχήμα του προσώπου σου αναζητώντας.
Περιπλανήθηκα στης μνήμης το άβατο.
Φιγούρες ξεθωριασμένες αντάμωσα
και σώματα απρόσωπα.
Του Ορφέα τα χνάρια ακολουθώντας,
σε βρήκα παραδομένο στων γεγονότων τη μοιραία διαδοχή,
να πλανιέσαι ξέπνοος στο έρεβος της λησμοσύνης.
Αγκαλιάσαμε την έκρηξη της στιγμής
και παρέα βηματίσαμε αργά μες την ομίχλη,
του παρελθόντος ιστορίες ψιθυρίζοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου