ΓΙΑΤΙ ΡΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ... / Τσελεπίδης Τηλέμαχος

Ήρθε η Αλήθεια,

πόσες φορές, ολόφωτη,

μπροστά σου,

κι εσύ δεν ξύπνησες...

Ήσουν ανήμπορος να την αγγίξεις, να τη δεις...

Γιατί;

                   *

Οι αφέντες σου,

σειρήνες σαγηνευτικές

πωλούν αδιέξοδες ελπίδες,

Σε καταδυναστεύουν χρόνους, χρόνια, τώρα.

Γιατί εσύ σκυφτός, πάντα ανεχτικός κι ανήμπορος,

Και χτες, και σήμερα, και τώρα;

                  *

Γιατί είσαι δούλος κι άμοιρος

Κι ανόσιο άθυρμα των καιρών;

Γιατί κατάντησες ένα κλοτσοσκούφι στη δίνη των ανέμων,

άδολο θύμα των αδυναμιών σου

κι εύκολο όργανο των αφεντάδων σου;

                 *

Καημένε ραγιά της Επαρχίας,

Ποιος ελπίζεις να νοιάστηκε,

για τη λεηλατημένη σου αξιοπρέπεια,

για το αβέβαιο αύριο και τα καρδιοχτύπια σου…

Πόσο βαθιά ρίζωσε στη ζωή σου

η καταδυνάστευση

πεντακοσίων σαράντα χρόνων

Οθωμανικού ολοκληρωτισμού!

              *

Πόσο συνθλίβεσαι καταλυτικά,

αιώνες τώρα ελευθερίας,

στις μυλόπετρες της Εξουσίας.

           *

Κακόμοιρε ραγιά της Επαρχίας,

θύμα αγούρμαστο της νόμιμης ασυδοσίας.

Ξύπνα. Αφυπνίσου τώρα. Ήρθε η ώρα.

Σήκωσε παντιέρες ελευθερίας και προχώρα.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Εγέρσου, ορθώσου, θέριεψε, αντρειώσου.

           *

 Μπες στον αγώνα οδηγητής, μπροστάρης,

Πάλεψε, μάτωσε, κέρδισε την κλεμμένη  σου ζωή.

Φτάσε στο τέρμα,

Κέρδισε δάφνες νικηφόρες

για νάρθουν,  τότε, μέρες ευτυχίας και χαράς.

          *

Ξύπνα, επιτέλους, κακόμοιρε ραγιά της Επαρχίας…