Δεν μπορώ ν’ αντέξω την απόσταση
εσύ να βρίσκεσαι στ’ ορεινό χωριό σου
κι εγώ στη μεγαλούπολη,
εσύ να βοηθάς τον πατέρα σου
στα καπνά
κι εγώ να χάνω τις ώρες μου
πίνοντας καφέ
στα διάφορα καφενεία,
εσύ να μεγαλώνεις τα τρία μικρότερα
αδέρφια σου
− δύο κορίτσια και το μικρότερο αγοράκι −
κι εγώ να σκορπώ το χρόνο μου
σε μεγάλες βόλτες κι απελπισίες,
εσύ να φοράς τα σπιτικά σου ρούχα
και να χαμογελάς από αγνότητα
κι εγώ να σε φαντάζομαι
μόνη στο δωμάτιό σου
όταν οι σκέψεις σου
γίνονται μελαγχολία
και σχηματίζουν τ’ όνομά μου.
Θάναι μια ανύποπτη ώρα, μεσημέρι
όταν στη μοναδική καφετέρια
του χωριού σου
θα εμφανιστώ και θα πω: τουρίστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου