Οδυσσέας
Ελύτης
Με ξετύλιγε
σαν σερπαντίνα και όλοι γύρω μου
χειροκροτούσαν
- απιστεύτων χρόνων θραύσματα
μετέωρα όλα.
Στο λουτρό από
δίπλα οι βρύσες ανοιχτές
μπρούμυτα στο
προσκέφαλό μου
θωρούσα τις
πληγές με το άσπιλο λευκό που με πιτσίλιζαν
τι ωραία θεέ
μου τι ωραία
χάμου στο χώμα
ποδοπατημένη
να κρατάω
ακόμη μες στα μάτια μου
ένα τέτοιο
μακρινό του παρελθόντος πένθος.
Κι από την
ανάποδη φοριέται η φαντασία
και σ' όλα τα
μεγέθη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου