Ρώμη 4ος αιώνας / Άλμπης Άρης

Οι οπαδοί αδημονούν να βγάλουνε πρωταθλητή
σε άχρωμη αρένα,
όπου με ζήτω και κραυγές αναζητούν το νικητή.
Κι ας είναι ένα ψέμα.

Οι άρχοντες – οι μεν κι οι δε – ασήμαντοι, ανεπαρκείς,
ανθύπατοι αχρείοι,
ραβδούχοι ανερμάτιστοι, προβεβλημένοι ευτελείς,
οι πραίτορες γελοίοι.

Υπήκοοι ανεκτικοί τούς άρχοντες χειροκροτούν
και περιμένουν δώρα
μονάχα για το σήμερα· δε δείχνουνε ν’ ανησυχούν
τι έρχεται στη χώρα.

Οι Βησιγότθοι σταθεροί με σχέδια επιθετικά
το μέλλον ετοιμάζουν,
θρασύτατοι και ιταμοί, τα λόγια τους προκλητικά·
τα όπλα τους ακμάζουν.

Πολίτες ασυμβίβαστοι παρατηρούν τους οιωνούς,
αφήνουν τα μαντεία,
εναγωνίως προσπαθούν, αναζητούνε ικανούς
να λάβουν τα ηνία.

Ακίνητοι και διάσπαρτοι εδώ κι εκεί οι ικανοί,
και ποιος να τους ενώσει,
δε φαίνεται ένας αρχηγός να βάλει λογική φωνή,
τη χώρα να διασώσει.

Κι αν θα βρεθεί ο αρχηγός, ανθρώπινος και νουνεχής,
πολλοί να τον στηρίξουν,
πολυετείς διαλαλητές – εντεταλμένοι διαβολείς –
στο μαύρο θα τον ρίξουν.

Οι οπαδοί αδημονούν να βγάλουνε πρωταθλητή
σε θλιβερή αρένα,
όπου με ζήτω και κραυγές αναζητούν το νικητή.
Κι ας ξέρουνε το ψέμα.

https://arisalbis.blogspot.com/